Την ταινία την επινόησε το 1994, γράφοντας ένα σενάριο 114 σελίδων. Θα ξεκίναγε μετά την ολοκλήρωση της ταινίας Titanic με ημερομηνία προβολής το 1999. Δυστυχώς όμως τεχνολογικά δεν μπορούσε ακόμα να υλοποιηθεί και έτσι το έβαλε κυριολεκτικά στο συρτάρι. 12 χρόνια αργότερα το έβγαλε, το ξεσκόνισε και, έχοντας πια την τεχνολογία, άρχισε να το υλοποιεί. Το μεγαλύτερο κομμάτι του προϋπολογισμού της ταινίας αφιερώθηκε στα εφέ και σε πρωτοποριακές μεθόδους τρισδιάστατων γραφικών για την παραγωγή μιας ταινίας που καταφέρνει να εισάγει πραγματικές λήψεις σε ένα εικονικό περιβάλλον. Οι λήψεις ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2007 στο Λος Άντζελες και στη Νέα Ζηλανδία.
Η παραγωγή 3D ταινιών χρειάζεται εξειδικευμένο εξοπλισμό, αφού κάθε καρέ αποτελείται όχι από 1, αλλά από 2 εικόνες, οι οποίες στο τελικό στάδιο πολυπλέκονται, προβάλλονται ταυτόχρονα στην οθόνη και μπορούν να βλέπονται σωστά μόνο με τα ειδικά γυαλιά που μοιράζουν στα σινεμά.
Από τον Αύγουστο του 2007 η Weta Digital (Νεα Ζηλανδία) και η Framestrore (London UK) είχαν αναλάβει την δημιουργία των εικονικών σκηνικών και χαρακτήρων. Παραλάμβαναν τις ερμηνείες των ηθοποιών σε καρέ με πράσινο φόντο και εισήγαγαν τα εικονικά σκηνικά.
Η ερμηνεία των ηθοποιών καταγραφόταν ψηφιακά και ύστερα μεταφερόταν στους εικονικούς χαρακτήρες. Δηλαδή δεν ήταν μια κλασσική ταινία κινουμένων σχεδίων από Υπολογιστή, αλλά μια ψηφιακή καταγραφή της πραγματικής ερμηνείας των ηθοποιών. Σκοπός όμως δεν ήταν μόνο η καταγραφή της κίνησης, αλλά και του συναισθήματος.
Για να γίνει αυτή η καταγραφή της κίνησης, ο κάθε ηθοποιός έπρεπε να φοράει μια ειδική στολή με markers. Δηλαδή, με μικροσκοπικές συσκευές που ήταν κολλημένες πάνω στη στολή και επέτρεπαν σε ειδικές κάμερες εντοπισμού να καταγράψουν την κίνηση και να την εφαρμόσουν σε ένα ψηφιακό σκελετό. Από τον σκελετό αυτό, η κίνηση μπορούσε να μεταφερθεί σε οποιονδήποτε εικονικό χαρακτήρα.
Η ίδια διαδικασία ακολουθήθηκε και για την καταγραφή όλων των κινουμένων στοιχείων στην ταινία, όπως άλογα και αεροπλάνα (εφάρμοσαν markers πάνω σε άλογα αλλά και σε μοντελοποιημένα αεροπλάνα πού τα κινούσαν με το χέρι).
Αφότου είχαν τελειώσει οι καταγραφές των ερμηνειών και των κινούμενων αντικειμένων, μπορούσε να γίνει η δημιουργία του συνολικού πλάνου με την εικονική κάμερα. Το σύστημα της εικονικής κάμερας αποτελείται από μία αληθινή κάμερα στην οποία έχουν προσαρμοστεί markers ώστε να εντοπίζεται από το σύστημα "Volume". Κινώντας ο Cameron την κάμερα στο χώρο, μπορούσε να αλλάξει την οπτική από την οποία έβλεπε την σκηνή και να καταλήξει από που ήθελε να γίνει η τελική καταγραφή (Helicopter view, parented on Actor/Character κλπ). Η προεπισκόπιση γίνεται τόσο στην οθόνη της κάμερας όσο και σε εξωτερικές οθόνες.
Σύμφωνα με τον Cameron το πρόσωπο και η έκφραση του ηθοποιού είναι τα πιο σημαντικά στοιχεία για την απόδοση συναισθήματος στην ψηφιακή ερμηνεία. Για να επιτευχθεί αυτό, οι ηθοποιοί φορούσαν ειδικά κράνη στα οποία είχαν στερεωθεί μικρο- κάμερες έτσι ώστε καταγράφεται όλο το πρόσωπό τους. Στο πρόσωπο του κάθε ηθοποιού είχαν επικολληθεί μικρές πράσινες κουκκίδες σε καίρια σημεία στα οποία υπήρχαν μύες και τα οποία η κάμερα κατέγραφε. Η εικόνα αυτή μεταδιδόταν σε ένα υπολογιστή, ο οποίος την ανέλυε σε κινήσεις του προσώπου, των ματιών και του στόματος. Ο Cameron ισχυρίζεται ότι το σύστημα μπορούσε να καταγράψει έτσι το 95% τις συνολικής ερμηνείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου